Meldpunt
19 november 2014
«Vandaag maakten de broers en zussen een traanzaal in hun luchtkasteel. Potjes en karaffen vol met tranen. Zelfs met verdriet voor de toekomst; wie zal er voor mijn broer zorgen?» – Praktijk MON
Met deze mooie quote begon ik mijn blog voor het Meldpunt Mantelzorg van het CDA.
“Mijn broers toekomst, is mijn toekomst”
“Mijn ouders vochten er 40 jaar geleden al voor: een goede woonplek, dagbesteding, en een eigen leven voor mijn broer. Dus ook voor mij. Alles staat nu ter discussie. Ik reken er alvast op dat ik mijn broer weer in huis moet nemen lees verder…
Brussenkreetjes
13 juni 2014
Waar waren de broers van Kees in de documentaire ‘Het beste voor Kees‘? «Die kwamen maar eenmaal in beeld met veelzeggende stiltes” (een twitteraar).
«In de wachtstand»
De aankondiging van ‘Het Beste voor Kees’ had ik gezien. Ik had het routinematig doorgetwitterd, en was niet van plan om direct te kijken. De vraag ‘wat als je ouders er niet meer zijn?’, kende ik uit eigen ervaring. Het verhaal van mijn gehandicapte broer – een soort ‘Kees’ voor wie ik toen de zorg kreeg – ook. Maar mijn Twitterfeed explodeerde met de #hetBestevoorKees. Met tranen in mijn ogen las ik anderhalf uur lang de berichten. Het lastige voor de kijker leek te zijn, dat Kees niet het klassieke slachtoffer was.
“Ik vond het een turning point in de beeldvorming rondom een handicap. Het liet eindelijk eens een persoon zien, niet een karikatuur. «Iemand moet die moeder wakker schudden!! Voor Kees, moeder, vader en de toekomst van de broers», dacht ik tegelijkertijd als zus. En ik was niet de enige… LEES verder